Oxford Biosensors

Vandaag zal ik eens iets vertellen over het bedrijf waar ik stage loop, Oxford Biosensors.
In het bedrijf ontwikkelen ze (en later produceren) biosensoren. Onder de term biosensoren vallen alle apparaatjes die op een of andere manier biomoleculen, zoals eiwitten en DNA sequenties kunnen meten. Voorbeelden zijn bloedglucosemeters voor mensen met diabetes of zwangerschaptesten. De holy grail van het biosensorenonderzoek is het ontwikkelen van een apparaat met de eigenschappen:
(1) het kunnen meten in complexe vloeistoffen zoals bloed, urine enz.
(2) resultaat in ongeveer 5 minuten
(3) detectielimiet van pM tot fM (erg lage concentraties)
(4) klein volume vloeistof nodig (bijv een druppeltje bloed)
Het alternatief van een test met een biosensor is het doen van laboratorium onderzoek wat vaak toch enkele dagen in beslag kan nemen. Maar wat nou als een patiënt accuut hardfalen heeft? Dan wil je als dokter met een vermoeden meteen een test kunnen doen (binnen 5 minuten).
Het probleem van het meten van biomoleculen in bijvoorbeeld bloed is dat ze over het algemeen in erg lage concentratie aanwezig zijn (pM tot fM). Dus de methode van een glucosesensor (met een concentratie van mM) kan niet gebruikt worden. Er is een compleet ander concept nodig. Wereldwijd worden er in een enorm aantal onderzoeksgroepen aandacht besteedt aan biosensoren. Er zijn verschillende concepten, maar geen van allen is in staat om aan alle eisen te voldoen.

Bij Oxford Biosensors wordt er een elektrische biosensor ontwikkeld gebaseerd op redoxreacties. Het bedrijf is in 2000 opgericht, maar tot heden zijn ze er nog niet in geslaagd om een product op de markt te brengen. Maar de technologie die ze ontwikkeld hebben is wel vrij krachtig. In plaats van het meten van maar één biomolecuul is hun technologie in staat om 4 verschillende biomoleculen tegelijkertijd te meten uit één druppeltje bloed. Bij bepaalde ziektebeelden is dit juist wat nodig is. Denk bijvoorbeeld aan het vaststellen van kanker aan de hand van kanker biomarkers. Alleen een combinatie van concentraties van bepaalde biomarkers geeft eenduidige informatie over het ziektebeeld.
Bij Oxford Biosensors zijn ze nu bezig om een cholesterol biosensor te ontwikkelen en op de markt te krijgen. Ook hier geldt dat het meten van alleen het totale cholesterol niet voldoende is. Alleen in combinatie met de waarden van het LDL en HDL cholesterol geeft het informatie over de kans op hartfalen. Het krachtige van de Oxford Biosensors technologie is dat wanneer er eenmaal een complete biosensor is ontwikkeld er veel gemakkelijker een nieuwe biosensor ontwikkeld kan worden. Er moet dan gezocht worden naar andere enzymen die met de biomoleculen reageren en in redox reacties een elektrische stroom leveren. Op zich best ingewikkeld, maar aan de strip en de sensor hoeft helmaal niets verandert te worden. Het doel is dan ook om dan ieder jaar een nieuwe sensor op de markt te brengen.

Maar voor het zover is moeten er nog een aantal hobbels overwonnen worden. Er zijn nog genoeg aspecten waar onderzoek aan gedaan kan worden. Ik was vorige week wel een beetje verbaasd om te zien hoeveel er bij komt kijken om een simpele vervangbare strip te maken wat nodig is om het druppeltje bloed op te vangen en de test te doen. Het ziet er heel simpel uit, maar het kost dus blijkbaar een aantal jaren om zoiets te ontwikkelen. Volgende week zal ik eens wat over mijn project vertellen, als ik er zelf iets meer duidelijkheid over heb.

Zie voor meer info: http://www.oxford-biosensors.com/

Groeten Adrie