Rob en Koen op bezoek.

Het afgelopen weekend stond in het teken van een bezoek van twee goede vrienden, Rob en Koen. Dit betekende voor mij dat ik op vrijdag had vrij genomen en ’s ochtends de bus gepakt had naar Londen en vervolgens de metro naar Liverpool Street station.

Hier volgt een stukje geschreven door Koen en Rob:

“Afgelopen weekend zijn wij (Rob & Koen) een weekend bij Adrie op bezoek geweest. Het was moeilijk om er onderuit te komen aangezien het ticket very cheap was en de reisduur ook niet zo lang. Een openbaar vervoer traject van zo’n 4 uur leidde ons via de befaamde, zweedse trein-bus-vliegtuig-trein-combinatie, ook wel bekend staand als de Vløte-techniek naar het station Liverpool Street in Londen alwaar wij onze grote vriend Adrie hebben opgewacht (het gegeven dat Adrie zo’n grote vriend is maakte het trouwens makkelijk om hem uit de menigte Engelsen te kunnen vissen). Na de kennismaking zijn we begonnen aan een toeristische wandeltocht door Londen. Naast de Tower-bridge, de Tower of London en St. Pauls cathedral waren ook de enorme hoeveelheid bussen en de pinten behoorlijk indrukwekkend. Het mooie aan Londen is niet alleen de stad zelf (er zijn zowel mooie oude als fraaie nieuwe gebouwen) maar ook de mensen die er in rond lopen; de meerderheid is redelijk jong, vlot en verontschuldigt zich als ze tegen je aan lopen (Het aantal vechtpartijen op de eerste dag was daarom ook zeer beperkt). Na een drukke dag hebben we ’s avonds nog een aantal pints gedronken en zijn we vervolgens met de bus naar Oxford gegaan, waar we rond half 3 aankwamen.

Vanwege de vermoeiende vrijdag, de gedronken pinten en de heerlijke bedden werd het van tevoren plan om op zaterdag vroeg op te staan in de prullenbak gekieperd en werd er uitgeslapen tot ongeveer half 1. Met name Adrie was zijn bed niet uit te slaan maar iedereen die wel eens met hem op vaq is geweest is natuurlijk welbekend met dit fenomeen. De middag hebben we samen met Dimitris en Hodan in het centrum van Oxford doorgebracht en dit was meer dan de moeite waard. De fraaie, oude gebouwen gaven de stad een warme en gezellige uitstraling. Meer specifiek hebben we die middag een drietal colleges bezocht, dit zijn een soort van woon-studie complexen voor de studenten in Oxford. Gezien de enorme omvang van deze colleges (compleet met dinerzaal, cathedraal, enorme binnenplaats, roeibaan en sportvelden) is het goed voor te stellen dat pappie over veel geld moet bezitten om zoonlief bij een hoog aangeschreven college te laten studeren. De zaterdagavond hebben we grotendeels bij Adrie thuis doorgebracht waar Conrad (een neef van Rob) en zijn vriendin, die allebei in Oxford werken, ons kwamen opzoeken. Deze avond was erg gezellig en er werd veel gelachen. Nadat Conrad en Emily vertrokken waren hebben we de avond afgesloten met een korte mekspot en bezoek aan een club.

Het begin van de zondag was zeer speciaal: op de 11e van de 11e ging de wekker om 11 over 11. Het gegeven dat we ons dit pas achteraf realiseerden geeft toch maar aan dat de vasteloavendj ons Limburgers in het bloed zit. Omdat we maandagochtend heel vroeg weer het vliegtuig naar Nederland moesten hebben werden de spullen ingepakt, de rugzakken gebonden, en waren we klaar voor een middag in … (rijmrijm). Deze middag zijn we als ware Japanner zowat alle bezienswaardigheden in Londen afgestruind. The Westminster Cathedral, Buckingham Palace, the Eye of Londen, de Big Ben, Westminster Parliament, Westminster Abbey, Trafalgar Square, Covent Garden, Piccadilly circus werden allen met een bezoek vereerd. Aangezien we redelijk laat in Londen waren was het donker toen we al deze plaatsen bezochten wat misschien de gebouwen nog wel mooier maakte dan in het licht. Voor het eten hebben we gekozen voor een all-you-can-eat-chinees waar we onze buikjes mooi rond hebben gegeten. Toen we rond een uur of elf in de stad liepen op zoek naar een pub/bar of andere drinkgelegenheid kwamen we er achter dat bijna al deze gelegenheden al gesloten waren, we waren dan ook als kinderen zo blij toen we een mooie relax-bar vonden die nog open was. Nadat we de eerste slok van de pint hadden genomen veranderde de blijheid in een gevoel van meligheid en angst. Het bleek namelijk dat wij als drie gezonde hollandse knullen een Engelse gay-bar waren binnengelopen. Om ons heen zaten alleen maar mannen die wat betreft sexuele geaardheid niets aan de twijfel overlieten. Het kwam er dan ook op neer dat onze monden steeds een stukje verder open vielen van verbazing (hetgeen in een gay-bar toch wel gevaarlijk is) en dat we de pint snel hebben opgedronken.

Aangezien Adrie de bus terug naar Oxford moest hebben omdat hij maandag weer vroeg moest werken hebben we in de homotent afscheid genomen en zijn we zonder Adrie verder gegaan. De grootste zorg die wij op dat moment hadden was dat we de hele nacht in de kou rond zouden lopen door Londen omdat nergens iets nog open zou zijn (het vliegtuig vertrok pas om 7 uur ’s ochtends). Gelukkig vonden we na zo’n half uur lopen een drankgelegenheid die nog open was, en ondanks dat hier geen alcohol geschonken werd hebben we ons toch nog wel vermaakt. Ons idee om de nacht vol te maken in een casino werd verstoord toen we door een propster verleid werden om een club in te gaan. Dit bleek een goede keus omdat het daarbinnen warm, druk en gezellig was. Uiteindelijk zijn we rond kwart over vier aan de terugreis begonnen en via bus-trein-vliegtuig-bus-trein (deze combinatie blijkt nog niet uitgevonden te zijn geweest, dus is bij deze naar ons vernoemd) waren we rond elf uur weer thuis.

Samengevat hebben we een leuk, mooi en erg gezellig weekend gehad in Oxford dat de moeite meer dan waard is geweest. Rond half één op maandag kon dan ook met een goed gevoel aan de zondagnachtrust begonnen worden.

Koen en Rob.”



Voor mijzelf was het ook een erg geslaagd weekend. Alhoewel ik de meeste dingen die we bezocht hebben wel al had gezien, was dit toch het ruigste weekend tot nu toe. Het is toch heel anders om met goede vrienden op pad te gaan, in plaats van met mensen die je maar half kent. Ik heb in ieder geval veel meer gelachen. Vooral ons eerste bezoek aan een Londense pub vond ik wel erg gezellig. We gingen daar zitten om ff warm te worden en om van een pint te genieten. En vervolgens zaten we er drie uur later nog, omdat we wel een tijdje nodig hadden om weer bij te praten. In de pub werd het toen ook erg gezellig omdat de pub na 5en volstroomde met Londenaren die net van hun werk afkwamen.



Groetjes Adrie